Publicacións

Mostrando publicacións desta data: 2017

Ruínas da Capela de Sta. Ana o da Quinta do Fojo | GALICIA MÁXICA

Imaxe
Ao percorrer a estrada de Tarouba (topónimo de orixe prerromano ), na freguesía de Cerdal (Valença do Minho) atopámonos os restos dunha capela que parecía probablemente barroca. Á beira de esta existe unha explotación agraria na que pola súa edificación en forma de "L" e pola súa porta de entrada presumiblemente parecía os restos dun antigo pazo. E así o confirmamos despois. Trátase do pazo Quinta do Fojo aínda que deste moi pouco pódese apreciar xa, pois como dixemos na actualidade existe no seu interior unha explotación de gando. Trátase dunha capela rectangular do século XVI e coñécese como Capela da Quinta do Fojo ou Capela de Santa Ana. Sobresae o seu gran brasón familiar sobre a porta alintelada da fachada principal. O gran lintel tamén está decorado con dúas flores de lis e unha cruz similar á trebolada con varios motivos fitomorfos . Toda a capela está construída cunha rústica cachotería agás na fachada que conta con perpiaños de boa labra. Isto

Sendeiro dos Pescadores Río Miño, Arbo | GALICIA MÁXICA

Imaxe
En Arbo existe unha fermosa ruta que discorre a beiras do Miño e que percorre parte do seu interesante e xa histórico patrimonio pesqueiro e da que ademais poderemos gozar da marabillosa contorna natural de ambas as beiras. Un lugar que outrora concentrou unha gran cantidade de pesqueiras das que aínda poderemos ver algunhas delas. A ruta parte desde a praia fluvial, xunto á ponte internacional que une Arbo con Melgaço (O Peso-Paderne, Portugal), que antigamente estaba unida cun paso en barca coñecido como A Barca Vella e que formaba a fronteira histórica de San Marcos. Alí mesmo atoparemos a maxestuosa Pesqueira dos Cregos , formada por catro poios e catro bocas (unha delas coñecida como Pillagatos ) e dous rabos unidos. Desde as súas pedras pescábase co viturón e as masouras diferentes especies entre as que destaca a famosa lamprea. O seu nome lembra aos tempos en que este tipo de pesqueiras pertencían aos mosteiros e cenobios dos arredores e cuxos monxes tiñan

Pedrafita - Marco da Anta | GALICIA MÁXICA

Imaxe
O concello de Cotobade, agora Cerdedo-Cotobade, alberga multitude de restos e vestixios dunha época moi remota , como poden ser mámoas, petróglifos ou castros. A súa variedade patrimonial é tan grande que poucos municipios teñen a sorte de contar nas súas terras con tantos bens e iso sen contar a súa espectacular variedade patrimonial de épocas máis recentes como posibles restos romanos, medievais, pazos, muíños, pontes, pontellas , etc... O caso que nos ocupa é unha posible pedrafita , pedra fincada, aínda que a súa orixe non é moi certa. Localízase e fai de marco divisorio das parroquias de Santa María de Sacos e San Miguel de Carballedo, nun lugar de Monte Arcela , moi preto de Trabazo , nun antigo paso que unía os vales do Lérez e o Almofrei . Cando pasamos por este lugar detivémonos inmediatamente xa que esta pedra chamounos poderosamente a atención. Non dispoñiamos de información para poder especular sobre se era un posible menhir, aínda que as cruces gravadas, a

Muíño de Rañe | GALICIA MÁXICA

Imaxe
Escondido e abandonado a beiras do río Tea se mal conservan os restos dun gran muíño que nun pasado non moi afastado debeu ter unha gran actividade e trasfega. Localízase na parroquia de Fornelos da Ribeira, en Salvaterra de Miño, a escasos metros do límite municipal divisorio de Ponteareas. Como moitos lugares localizámolo por casualidade, percorrendo a senda do río Tea que une Ponteareas con Salvaterra de Miño. Non localizamos ningunha información sobre el nin no momento a ninguén que nos achegase algunha aclaración, polo que pedimos que se alguén nos puidese achegar datos serían recibidos con gran satisfacción. Nin sequera sabemos o seu nome e por iso decidimos chamalo Muíño de Rañe pola súa localización a uns metros deste lugar da parroquia. A única nota é unha mención á derruida "acea" (presa) que vimos nomeada como "presa das Laxes ". Trátase dun gran edificio con aparencia de ter varias épocas construtivas. Desde unha basta cachotería de grand

Muíño das Azenhas do Tio Luís | GALICIA MÁXICA

Imaxe
A palabra portuguesa "azenha" tradúcese como "acea" e provén da palabra de orixe árabe hispánica "assánya" que á súa vez deriva do árabe clásico "siniyah" que significa "elevadora". Este termo deu nome aos muíños de roda vertical apostados nas beiras dos ríos xa que foron os árabes os que introduciron esta tecnoloxía na Península durante a invasión musulmá. Hoxe ademais de nomear este tipo de muíños tamén se pode referir á presa que mantén e desvía a auga cara á maquinaria e que en galego denominamos "ceña". Aquí, na parroquia de Vilar de Mouros, en Caminha, existe un gran muíño de catro rodas verticais que aproveitaba as augas do río Coura e que se mantivo abandonado ata o ano 2014. No ano 1974 foi comprado para facer un restaurante pero nunca levou a cabo e non foi ata o ano 2004 cando foi adquirido polos seus actuais propietarios quen en 2014 comezaron a súa rehabilitación para que en ano 2017 finalizase a súa gran rest

Ponte de Vilar de Mouros | GALICIA MÁXICA

Imaxe
Hai séculos, moito antes das actuais vías, existían varios pasos que viñan da costa de Portugal cara a Galicia. Unha delas consistía en cruzar o Miño desde Caminha en barca. Para evitar este paso había unha vía de orixe medieval que discorría cara a Vilar de Mouros e unha vez aquí o camiño bifurcábase cara a Seixas en dirección a Valença do Minho e cara ao interior a través do Coura. En Vilar de Mouros no lugar da Ponte e cruzando o río Coura consérvase en excelente estado de conservación unha gran ponte de orixe medieval considerada o prototipo das pontes góticas de Portugal e que conta con grandes similitudes estruturais coa ponte de Ponte de Lima. A súa construción data probablemente dos séculos XIV ou XV e está formada por tres grandes arcos apuntados, dous tajamares triangulares contra corrente e dous rectangulares no lado oposto. Ten tamén dous aliviadoiros sobre os seus tajamares e varios de máis recente construción nunha das súas esquinas. En 2008 sufriu unha reforma para ser r

Pesqueiras de Mon, Bucheira, Maximina e outras | GALICIA MÁXICA

Imaxe
O Miño, do mesmo xeito que outros grandes ríos galegos, foi desde sempre unha gran fonte de recursos, tanto económicos como de supervivencia, para unha gran parte da poboación que se apostaba nas ribeiras de este. O seu valor era incalculable e os seus recursos parecían inesgotables ata que chegou un século que truncou o devir natural do Miño. O século XX trouxo consigo a construción dunha multitude de xigantescas presas, grandes areneras e un considerable aumento da contaminación que cortaron en gran medida a vida do río. Pesqueira de Maximina Antes de que o nivel das augas cubríseo case todo a poboación aproveitaba a riqueza que o Miño brindábanos e unha das formas dese aproveitamento era a pesca do salmón ou a lamprea.. Para a súa pesca utilizábanse unhas construcións feitas con grandes bloques de pedra que se penetraban no río e que se denominaban "pescos" ou "pesqueiras". Antes dos encoros o Miño contaba con máis de 700 pesqueiras e despois da súa constru

Capela de San Gregorio (Ruínas) | GALICIA MÁXICA

Imaxe
"Finuleito", así escribían a primeira referencia histórica sobre a parroquia de Fiolledo alá polo ano 991. Esta terra de bo clima e bos cultivos foi aproveitada pola familia Avalle para a construción do Pazo dos Señores de Fiolledo, quen foi enviados a esta zona fronteiriza para impoñer as novas leis inquisitorias cara a finais do século XV. Contaban que a Casa de Fiolledo é "a sexta máis antiga dos solares de España". Séculos despois conta unha historia citada por Álvarez Limeses, autor de Xeografía Xeral do Reino de Galicia, que o pazo era centro de reunións carlistas e os realistas puxeron sitio á casa e prendéronlle lume. Con todo os asediados baleiraron os barrís de viño, cultivo tan estendido nestas comarcas e lograron apagalo. Non foi ata o ano 1882 cando faleceu o último señor de Fiolledo, D. José María Avalle e Pereira. Hoxe en día existen os restos privados da casa xunto ás ruínas da capela, pero pouco poderemos apreciar da súa antiga configuración. A époc

Ermida da Barca | GALICIA MÁXICA

Imaxe
Non é que a pequena ermida da Barca destaque particularmente pola súa arquitectura, nin sequera pola súa decoración, se non porque o seu emprazamento é único e impresionante. Localízase nun lugar especial pola confluencia de dous grandes vales, o do Cabe e do Sil, nunha zona profunda de grandes canóns naturais. Concretamente a unión da intersección dos ríos comprende as provincias de Ourense e Lugo e os concellos de Sober, Pantón e Nogueira de Ramuín. A ermida é sinxela e probablemente a súa orixe pérdese na antigüidade aínda que hoxe en día vexamos unha pequena construción rectangular de mampostería do século XVIII. O mesmo nome da Barca cóntanos que aquí existiu un importante paso en barca que unía as beiras destes ríos e cuxo orixe se remonta a tempos de esplendor do próximo mosteiro de Santo Estevo, pois un camiño real comunicaba ambas as beiras. No século XVII propúxose construír unha ponte pero o permiso foi denegado e as embarcacións seguiron sendo as protagonistas ata que no an

Ponte e muíños de Pinheiros | GALICIA MÁXICA

Imaxe
Pinheiros é unha parroquia do municipio portugués de Monção e aséntase no fértil val que forma o río Gadanha, afluente do Miño. O seu patrimonio máis famoso fórmao o espectacular Palácio dá Brejoira do século XIX. Con todo esta parroquia esconde fermosos recunchos xunto ao río dignos de mencionar. Un deles é o formado polos muíños e a ponte centenaria de Pinheiro, por onde discorría o antigo camiño que se dirixía ao pazo. Hai quen opina que por esta ponte circulaba unha vía romana que unía Valença con Melgaço. Romana ou non, o que está claro é a antigüidade do camiño como así o testemuñan os próximos topónimos en referencia a un camiño. Hoxe en día a zona está habilitada como área recreativa e praia fluvial e conta con mesas, aseos, parque infantil e biosaludable. O parque recibe o nome de Mário Gomes en gratitude a esta persoa polo labor cara á parroquia de Pinheiros. Tamén existe unha cantina na zona recreativa. O conxunto arquitectónico e etnográfico fórmao un conxunto de muíños cos